serius...
waktu dah nak balik ni lah macam2 yang buat aku sakit hati
sesenang sesedap rase semanis madu buat aku macam tu.
Yang sorang macam tu, yang sorang macam ni.
Kesabaran ku ini ade hadnya manusia sekalian.
Jangan ingat aku baik ko boleh pijak kepala aku
jangan ingat aku senyap aku tak terasa.
FYI, senyap2 aku ni hati dalam rase macam kene robek tau.
kalau hati aku ni boleh tunjuk kat orang, dah lame dah aku tunjuk.
malangnye, tak boleh tunjuk.
kalau tunjuk pon nampak darah je.
Sebab nak jage hati orang, hati sendiri terkorban.
aku selalu cakap kat orang lain " ko buat bodoh je. pentingkan diri tu skit"
tapi bila sampai tang aku tak boleh plak aku buat macam tu.
sebab ape pon aku tak tahu.
tu lah...
ayat ni sebenarnye berbalik kat aku semula:
kawan ketawa senang dicari, kawan menangis sukar ditemui.
hargai bile ade. jangan dah tak ade tercari-cari.
sekadar renungan...